ค้นหาตามอักษร

ก

ข

ฃ

ค

ฅ

ฆ

ง

จ

ฉ

ช

ซ

ฌ

ญ

ฎ

ฏ

ฐ

ฑ

ฒ

ณ

ด

ต

ถ

ท

ธ

น

บ

ป

ผ

ฝ

พ

ฟ

ภ

ม

ย

ร

ล

ว

ศ

ษ

ส

ห

ฬ

อ

ฮ

	ชื่อ	ชานาง
	ชื่อวิทยาศาสตร์	Homalium tomentosum Benth
	ลักษณะสำคัญ	เปลือกต้นสีขาวนวล เรือนยอดเป็นพ่มทึบ
	สรรพคุณ/ประโยชน์	แก้กษัย ดับพิษไข้ แก้พิษเสมหะ
	สถานที่ค้นพบ
	ประเภท

	ชื่อ	ช้างน้าว
	ชื่อวิทยาศาสตร์	Dchna integerrima (Lour) Merr
	ลักษณะสำคัญ	ตามปลายกิ่งมีกาบหุ้มตาแข็งและแหลม ใบเป็นใบเดียวออกสลับ
	สรรพคุณ/ประโยชน์	ใช้ขับพยาธิ แก้น้ำเหลืองเสีย แก้ผิดสำแดง
	สถานที่ค้นพบ
	ประเภท

	ชื่อ	ชะจาว
	ชื่อวิทยาศาสตร์	Holoptelea integrifolia (Roxb.) Planch
	ลักษณะสำคัญ	เป็นไม้ยืนต้นสูง 25 เมตร ผลัดใบ ลำต้นเปลาตรงเปลือกสีน้ำตาลปนเทา มีต่อมระบายอากาศเป็นจุดกลมเล็ก ๆ สีขาวมองเห็นได้ง่าย เรือนยอดเป็นพุ่มรูปไข่กว้างค่อนข้างทึบ ใบเป็นใบเดี่ยวเรียงสลับ แผ่นใบรูปรีป้อม โคนใบมนหรือป้าน ปลายใบเรียวแหลม ก้านใบมีขน ออกดอกเป็นกระจุกตามง่ามใบ ดอกขนาดเล็ก แยกเพศเป็นดอกเพศผู้และดอกเพศเมีย ออกดอกช่วงเดือนธันวาคม-มกราคม ผลเป็นรูปโล่แบน มีปีกบางล้อมรอบ มีก้านเกสรเพศเมีย 2 อันติดอยู่ส่วนบนสุด บริเวณปีกมีลายเส้นออกเป็นรัศมีโดยรอบ
	สรรพคุณ/ประโยชน์	เปลือก ใช้ทำยารักษาเรื้อนของสุนัข กับตัวไรและเป็นยาแก้ปวดตามข้อ
	สถานที่ค้นพบ
	ประเภท

	ชื่อ	ชิงขัน
	ชื่อวิทยาศาสตร์	Dalbergia oliveri Gamble
	ลักษณะสำคัญ	เป็นไม้ยืนต้นผลัดใบสูง 15–25 เมตร เปลือกสีน้ำตาลอมเทาล่อนเป็นแว่น ใบเป็นใบประกอบแบบขนนกเรียงสลับ ใบย่อยเรียงสลับ แผ่นใบรูปรีแกมรูปไข่ โคนใบและปลายใบมน ท้องใบสีจางกว่าหลังใบ ดอกขนาดเล็ก สีขาวแกมม่วง ผลเป็นฝักแบน รูปหอก หัวท้ายแหลม
	สรรพคุณ/ประโยชน์	บำรุงโลหิต
	สถานที่ค้นพบ
	ประเภท

	ชื่อ	ชัยพฤกษ์
	ชื่อวิทยาศาสตร์	Cassia javanica L.
	ลักษณะสำคัญ	ไม้ต้น    สูงถึง 15 เมตร ลำต้นสีน้ำตาล ทรงพุ่มใบกลมคล้ายร่ม เมื่อต้นยังอ่อนมีหนาม ใบประกอบรูปขนนกปลายคู่   เรียงสลับ มีใบย่อย 5 - 15 คู่ แผ่นใบรูปไข่แกมรูปรี หรือรูปขอบขนาน ขนาดกว้าง 1.5 - 2.5 เซนติเมตร ยาว 2.5 - 5 เซนติเมตร ปลายใบมน โคนใบกลม ผิวใบด้านล่างมีขนละเอียด - ดอก    เริ่มบานสีชมพู แล้วเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม ใกล้โรยดอกสีขาว ออกเป็นช่อตามกิ่งยาว 5 - 16 เซนติเมตร กลีบเลี้ยงสีแดง หรือแดงปนน้ำตาล ดอกเส้นผ่าศูนย์กลาง 3.5 เซนติเมตร ผลเป็นฝักกลมสีดำ ยาว 20 - 60 เซนติเมตร เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 - 1.5 เซนติเมตร เมื่อแก่ไม่แตกมีเมล็ดจำนวนมาก
	สรรพคุณ/ประโยชน์	เป็นยาระบายอ่อนๆ
	สถานที่ค้นพบ
	ประเภท

	ชื่อ	ชงโค
	ชื่อวิทยาศาสตร์	Bauhinia glauca Wall. ex Benth
	ลักษณะสำคัญ	ชงโคเป็นไม้ยืนต้นสูงประมาณ 5-15 เมตร กิ่งอ่อนมีขนปกคลุม ลักษณะของใบชงโคเป็นใบเดี่ยวคล้ายรูปหัวใจ ปลายของใบเว้าลึกมาก ปลายใบทั้งสองด้านกลมมนดูคล้ายใบแฝดติดกัน (คล้ายๆกับใบกาหลง) ส่วนลักษณะของผลจะเป็นฝักแบนคล้ายฝักถั่วกว้างประมาณ 1.5 เซนติเมตร ยาวประมาณ 15-20 เซนติเมตร เมล็ดในฝักค่อนข้างแบน ฝักแก่จะแตกออกเป็นสองซีกตามความของฝัก โดยเป็นต้นไม้ที่ผลัดใบในช่วงฤดูหนาว (ปลายปี) แล้วจะผลิใบในช่วงเดือนเมษาถึงพฤษภาคม และเป็นต้นไม้ที่ชอบแสงแดด การเพาะปลูกจึงนิยมปลูกในที่มีแสงแดดตลอดทั้งวัน - ลักษณะของดอกชงโค ดอกจะมีกลิ่นหอมอ่อนๆ โดยจะออกดอกเป็นช่อตามปลายกิ่ง แต่ละช่อมีดอกประมาณ 6-10 ดอก แต่ละดอกมีกลีบ 5 กลีบ โดยกลีบดอกจะมีสีชมพูถึงสีม่วงแดง ลักษณะของดอกจะคล้ายกับดอกกล้วยไม้ เมื่อบานเต็มที่ดอกชงโคจะกว้างประมาณ 7-9 เซนติเมตร ตรงกลางของดอกจะมีเกสรตัวผู้เป็นเส้นยาว 5 เส้น ยื่นออกไปด้านหน้าโค้งขึ้นด้านบน และมีเกสรตัวเมียอยู่ตรงกลาง 1 เส้น ยาวกว่าเกสรตัวผู้
	สรรพคุณ/ประโยชน์	ใบชงโคนำไปต้มช่วยรักษาอาการไอได้ (ใบ) - ช่วยแก้พิษไข้ร้อนจากเลือดและน้ำดี (ดอก) - ชงโคสรรพคุณใช้เป็นยาระบาย (ดอก,ราก) - ช่วยแก้อาการท้องเสีย (เปลือกต้น) - ช่วยแก้อาการท้องร่วง (เปลือกต้น) - ช่วยแก้บิด (ดอก,แก่น,เปลือกต้น) - ช่วยขับลมในกระเพาะ (ราก) - ช่วยขับปัสสาวะ (ใบ) - ใบชงโคใช้พอกฝี และแผลได้ (ใบ) - ประโยชน์ของชงโค มักปลูกไว้เป็นไม้ดอกไม้ประดับบ้านและสวน เพื่อความสวยงาม ให้กลิ่นหอมชื่นใจ
	สถานที่ค้นพบ
	ประเภท

	ชื่อ	ชมพูพันธ์ทิพย์
	ชื่อวิทยาศาสตร์	Tabebuia rosea (Bertol.) DC
	ลักษณะสำคัญ	ไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ ผลัดใบ เรือนยอดรูปไข่หรือทรงกลม แผ่กว้างเป็นชั้นๆ เปลือกต้นเรียบสีเทาหรือสีน้ำตาล เมื่ออายุมากเปลือกแตกเป็นร่อง กิ่งเปราะหักง่าย -  ใบ (Foliage) :  ใบประกอบรูปนิ้วมือ ใบย่อย 5 ใบ ก้านใบรวมยาว 5-30 เซนติเมตร ก้านใบย่อยยาว 0.5-2.5 เซนติเมตร ใบรูปขอบขนานหรือรูปไข่แกมรูปรี กว้าง 3-7 เซนติเมตร ยาว 7.5-16 เซนติเมตร   ปลายใบแหลม
	สรรพคุณ/ประโยชน์	ใบต้มแก้เจ็บท้องหรือท้องเสียตำให้ละเอียดใส่แผล ลำต้น ใช้ทำฟืนและเยื่อใช้ทำกระดาษได้
	สถานที่ค้นพบ
	ประเภท

	ชื่อ	ชะพลู
	ชื่อวิทยาศาสตร์	Piper sarmentosum  Roxb.
	ลักษณะสำคัญ	ไม้ล้มลุก ลำต้นทอดคลานไปตามพื้นดิน สูง 30-80 เซนติเมตร ลำต้นสีเขียว มีไหลงอกเป็นต้นใหม่ มีรากงอกออกตามข้อ  ใบ เป็นใบเดี่ยว ออกเรียงสลับ แผ่นใบบาง ผิวใบเรียบสีเขียวเข้มเป็นมัน  ใบรูปหัวใจ กว้าง 5-10 ซม. ยาว 7-15 ซม. ปลายใบแหลม โคนใบเว้า ดอก ออกเป็นช่อที่ซอกใบรูปทรงกระบอก ดอกเล็กสีขาวอัดแน่นอยู่บนแกนช่อดอก  ดอกแยกเพศ ผล เป็นผลสด กลม อัดแน่นอยู่บนแกน
	สรรพคุณ/ประโยชน์	ผล  -  เป็นส่วนผสมของยารักษาโรคหืด แก้บิด - ราก ต้น ดอก ใบ – ขับเสมหะ - ราก - แก้ธาตุพิการ บำรุงธาตุ แก้ท้องขึ้นอืดเฟ้อขับลม แก้บิด - ทั้งต้น แก้เสมหะ ท้องอืด ท้องเฟ้อ / รักษาโรคเบาหวาน
	สถานที่ค้นพบ
	ประเภท

	ชื่อ	ชะมวง
	ชื่อวิทยาศาสตร์	Garcinia cowa Roxb
	ลักษณะสำคัญ	ใบ ชะมวงจากต้นชะมวง หรือที่ทางปักษ์ใต้เราเรียกว่า ต้นส้มมวง ถือเป็นไม้ไทยใกล้มือที่คนท้องถิ่นแถบภาคตะวันออกแถวเมืองจันทร์ไปจนถึงตราด และแถวปักษ์ใต้บ้านเรา นิยมเก็บยอดและใบอ่อนมาปรุงอาหารประเภทต้มส้ม แกงส้ม โดยต้มกับกระดูกหมู กระดูกวัว หรือซี่โครงหมู ที่เรียกกันว่า ซี่โครงหมูต้มใบชะมวง สำหรับที่เป็นอาหารขึ้นโต๊ะในเมนูอาหารรสเด็ดที่รู้จักกันดีก็คือ แกงกะทิใบชะมวง ทั้งนี้ก็เพราะจะได้ รสชาติเปรี้ยวกลมกล่อม
	สรรพคุณ/ประโยชน์	ใช้ยอดอ่อนและใบอ่อนซึ่งมีรสเปรี้ยว แก้ไข้ กัดฟอกเสมหะ แก้ธาตุพิการ แก้โลหิต แก้ไอ แก้กระหายน้ำ - ราก ใช้แก้ไข้ แก้ร้อนใน ถอนพิษ แก้บิด ลดเสมหะ - ใบ ใช้เป็นยาระบายท้อง แก้ไข้ กัดฟอก กัดฟอกเสมหะ แก้ธาตุพิการ แก้โลหิต แก้ไอ แก้กระหายน้ำ
	สถานที่ค้นพบ
	ประเภท